Napisz do nas a skotanktujemy się z Tobą w ciągu 24h
Najbardziej opłacalnym źródłem ciepła w Polsce i na świecie są pompy ciepła. Można podzielić je na dwie zasadnicze grupy. Gruntowe i powietrzne. Obie posiadają wiele pożądanych cech, które przemawiają za zainstalowaniem ich w naszym domu. Na prowadzenie wychodzi jednak gruntowy wymiennik ciepła. W przeciwieństwie do pompy powietrznej nie mają tu znaczenia warunki pogodowe. Nawet zimą, podczas mrozów pod ziemią panuje wyższa temperatura. Dzięki temu rządzenie będzie pobierało dużo mniej energii elektrycznej, a w efekcie obniżało rachunki za prąd. Pompy ciepła są więc bardzo popularne. To ekologiczne rozwiązanie, nie emituje żadnych szkodliwych substancji.
W pierwszej kolejności czeka nas trochę matematyki. Kwestią kluczową dla poprawnego i efektywnego działania jest dobór mocy grzewczej urządzenia w stosunku do zapotrzebowania budynku na energię cieplną. Obliczeń nie dokonamy jednak sami. OZC, czyli obliczanie zapotrzebowania cieplnego dokonuje się za pomocą specjalistycznych programów. Uwzględniają one wiele istotnych czynników, takich jak termoizolacyjność, zastosowane przy budowie materiały, kubatura, pomieszczeń wewnętrznych, grubość ścian, rodzaj i parametry stolarki okiennej. Inwestor powinien mieć szczegółowe informacje na temat niniejszych zagadnień. Tylko w ten sposób można przygotować szczegółowy raport na temat zapotrzebowania na energię cieplną. To z kolei jest warunkiem do wybrania odpowiedniej mocy pompy ciepła, którą zamontujemy w swoim domu.
Gdy już znamy zapotrzebowanie, możemy wykorzystać program WP-OPT do stworzenia komputerowej symulacji instalacji z pompą ciepła. Należy wprowadzić do niego wszystkie istotne parametry. W efekcie uzyskamy bardzo dokładny obraz zapotrzebowania i będziemy mieć ogólny pogląd na to, jak będzie wyglądała prognozowana roczna analiza kosztów eksploatacji.
Przystępując do montażu jednostki wewnętrznej, musimy mieć na uwadze łatwość dostępu do niej. Powinniśmy móc komfortowo korzystać ze sterownika pompy. Swobodny dostęp jest ważny również w przypadku przyszłych prac serwisowych.
Do połączenia obu jednostek (wewnętrznej i zewnętrznej) używa się miedzianych rurek łączonych techniką lutowania twardego w osłonie azotu. Rury te nieco różnią się od tych, używanych w instalacjach centralnego ogrzewania. Wykonane są z tzw. miedzi chłodniczej. Charakteryzują się tym, że mają grubsze ścianki (muszą znieść dużo wyższe ciśnienia, nawet 43 bar), posiadają dodatkową izolację cieplną (np. otulina w białym kolorze) i są bardziej odporne na czynniki chemiczne (azot jest bardziej aktywny, niż woda). Podczas lutowania w otulinie azotu, gaz ten wprowadzany jest do rury. Dzięki temu w miejscu połączenia nie występują żadne zanieczyszczenia.
Szczelność właśnie wykonanej instalacji sprawdzamy przy pomocy azotu pod wysokim ciśnieniem. W czasie testu powinno ono mieścić się w zakresie 20-43 bar. Kiedy zakładany poziom ciśnienia zostanie osiągnięty, należy odłączyć butlę i przez 30 do 40 minut kontrolować manometr pod kątem spadku ciśnienia w układzie. Jednocześnie za pomocą specjalnej pianki lub elektronicznego czujnika sprawdzamy szczelność połączeń. Wyniki obserwacji notuje się w protokole próby szczelności.
Po pomyślnym przeprowadzeniu próby szczelności, układ chłodniczy musi zostać oczyszczony. Polega to na użyciu pompy próżniowej. Z jej pomocą opróżnimy i osuszymy wnętrze rurociągów z wszelkich pozostałości wilgoci. Następną czynnością jest napełnienie instalacji czynnikiem chłodniczym. Zwykle jest tak, że jednostka zewnętrzna, fabrycznie posiada ilość czynnika wystarczającą do standardowej instalacji. Jeśli odległość pomiędzy jednostkami jest duża, należy “dobić” odpowiednią ilość czynnika.
Jednostkę wewnętrzną napełniamy wodą grzewczą.
Teraz wystarczy już uruchomić naszą własną pompę ciepła i skonfigurować ją tak, by jej obsługa była intuicyjna i przyjemna.